http://iranbbb.org/57488.htm
حکومت جمهوری اسلامی ایران، سی سال در کتاب های حوزه دین و معارف سیستم آموزشی خود، به کودکان و نوجوانان وطن آموخت که محرم ماه حرام است و در ماه حرام، مسلمان نباید خون انسانی را بریزد؛ آن گاه امروز، عاشورای خونین هزارو سیصد و هشتاد و هشت خورشیدی، همین رژیمی که به ناحق سال ها بر مردم وطنم حکم راند خون خواهران و برادران بی گناهم را بر زمین ریخت.
حرامیان حکومتی، سال ها ـ به قول نویسنده ای بزرگ ـ با بهره گیری از لفاظی مذهبی مردم را فریب دادند. آنان سال ها جان و مال مردم را چپاول کردند و مکرشان در حدی بود که هر سال در عزای امام حسین و در برابر دیدگان مردم، بر زمین نشستند و افتخارشان این ب
ود که به جای تکیه دادن بر تخت حکومت، نه روی فرش که روی موکتی می نشینند و از مردمند. همین مکاران در ماه های اخیر مردم را زدند؛ شکنجه کردند؛ کشتند و امروز نیز بر مردم گلوله گشودند و دختران و پسران، مادران و پدران سرزمینم، ایران، را در خون غلتاندند.
در سال هایی که سپیدی های بهترین دوران زندگی مان را در نظام آموزش و پرورش حکومت ایران سیاه کردیم؛ هر سال اهمیت ماه های حرام در کتاب های درسی مان تکرار شد و هر سال شنیدیم و خواندیم که در ماه حرام جنگ و خونریزی حرام است. محمد در قرآنش 4 ماه را حرام دانسته و یکی از این ماه ها، محرم است. حاکم جامعه اسلامی باید برای مردم در این ماه، آرامش و امنیت فراهم کند. در کتاب های مان خواندیم حتا پیش از ظهور اسلام در عربستان، اعراب جاهلى حرمت این ماه‌ها را رعایت کرده‌اند؛ به گونهاى که اگر قاتل پدر خود را در این فاصله زمانى مشاهده مىکردند، به او کارى نداشتند.
همچنان خواندیم: «سرآغاز حرمت ماههاى حرام، آغاز آفرینش آسمانها و زمین است؛ در روایتى از امام باقر آمده است: “به احترام کعبه، خدا حرمت ماههاى حرام را در کتاب خود، همان روزى که آسمان و زمین را آفرید، وضع کرد که سه ماه آن پشت سر هم و یک ماه آن جداگانه است.”»
در باره ماه‌های حرام بارها و بارها آیه 36 سوره توبه را برایمان تکرار کردند که می گوید: «اربعه منها حرم…
؛ چهار ماه از دوازده ماه دارای حرمت بیشتری است که ما آنها را ماه حرام قرار داده‌ایم.»
تفسیر این آیه را به خوردمان دادند و گفتند مفسران به کراهت جنگ و قتال در ماه‌های حرام اشاره کرده‌اند. این آیه را برایمان تفسیر کردند و گفتند مرحوم طبرسی صاحب تفسیر «مجمع البیان» می‌نویسد: «معنای حرم در آیه این است که خداوند انجام حرام را در این ماه‌ها، گناه عظیم‌تری معرفی کرده است و عرب قبل از اسلام نیز حرمت و جایگاه ویژه‌ای برای این ایام قائل بودند به گونه‌ای که اگر یکی از آنان قاتل پدر خویش را دراین ایام می‌یافت به او حمله نمی‌کرد و همانا خداوند برخی از این ماه‌ها را دارای حرمت و جایگاه بیشتری معرفی کرده است، به دلیل علم خداوند است به مصلحتی در جلوگیری از ظلم در این ماه‌ها به خاطر عظمت و منزلت آنها می‌باشد»
در کتابهای فقهی شان و در ماده 299 قانون مجازات اسلامی شان ذکر شده که در ماه‌های حرام، دیه از هر نوع که باشد، یک سوم اضافه می شود.
این مطالبی ست که حکومت جمهوری اسلامی ایران سال ها علاوه بر کتاب ها، در رسانه های خود نیز تکرار کرد؛ اما امروز مردم بی گناهی که به آنان باورانده شده بود محرم ماه حرام است و در ماه حرام، امنیت جانی دارند زخمی و کشته شدند؛ مردمی که قرار بود مطابق هر سال به عزاداری بپردازند و اعتراض خود را نسبت به ظلم و خشونت حکومت شان تنها با سردادن شعار بیان کنند، مظلومانه به خاک و خون کشیده شدند.
سی سال در بوق و کرنا کردند که سیاست ما عین دیانت ماست. سی سال در ایام محرم بر منبرهاشان تکیه زدند و گفتند هدف امام حسین از قیام عاشورا، هدفی سیاسی بود؛ آنگاه امسال که مبارزات مردم لرزه بر اندامشان افکنده است باز بر منبرهاشان تکیه زدند و این بار سخنانی متفاوت از سی سال پیش، بر زبان هاشان راندند و گفتند مردم عزاداری محرم را سیاسی نکنند. هموطنان من که سی سال متین و صبور، استقامت کردند و بر ظلم هایی که از سوی حکومت بر آنان رفت، با دیده اغماض نگریستند، امروز تحملشان سر آمده و تاب سرکوب و مکر و حیله را ندارند. آنان عاشورای سیاسی حسین را امروز تکرار کردند و باز در ماه حرام کشتار مسلمانان به دست مسلمان نمایان تکرار شد.
من هم صدا با برادران و خواهران مبارز و آزاده خود فریاد می زنم: سرنگون باد رژیم حرامی که در ماه حرام خود، خون ریخت.
در عکس های بالا جنایات امروز حکومت ایران را مشاهده می کنید؛ عاشورای خونین امروز
حرامیان حکومتی، سال ها ـ به قول نویسنده ای بزرگ ـ با بهره گیری از لفاظی مذهبی مردم را فریب دادند. آنان سال ها جان و مال مردم را چپاول کردند و مکرشان در حدی بود که هر سال در عزای امام حسین و در برابر دیدگان مردم، بر زمین نشستند و افتخارشان این ب
ود که به جای تکیه دادن بر تخت حکومت، نه روی فرش که روی موکتی می نشینند و از مردمند. همین مکاران در ماه های اخیر مردم را زدند؛ شکنجه کردند؛ کشتند و امروز نیز بر مردم گلوله گشودند و دختران و پسران، مادران و پدران سرزمینم، ایران، را در خون غلتاندند.در سال هایی که سپیدی های بهترین دوران زندگی مان را در نظام آموزش و پرورش حکومت ایران سیاه کردیم؛ هر سال اهمیت ماه های حرام در کتاب های درسی مان تکرار شد و هر سال شنیدیم و خواندیم که در ماه حرام جنگ و خونریزی حرام است. محمد در قرآنش 4 ماه را حرام دانسته و یکی از این ماه ها، محرم است. حاکم جامعه اسلامی باید برای مردم در این ماه، آرامش و امنیت فراهم کند. در کتاب های مان خواندیم حتا پیش از ظهور اسلام در عربستان، اعراب جاهلى حرمت این ماه‌ها را رعایت کرده‌اند؛ به گونهاى که اگر قاتل پدر خود را در این فاصله زمانى مشاهده مىکردند، به او کارى نداشتند.
همچنان خواندیم: «سرآغاز حرمت ماههاى حرام، آغاز آفرینش آسمانها و زمین است؛ در روایتى از امام باقر آمده است: “به احترام کعبه، خدا حرمت ماههاى حرام را در کتاب خود، همان روزى که آسمان و زمین را آفرید، وضع کرد که سه ماه آن پشت سر هم و یک ماه آن جداگانه است.”»
در باره ماه‌های حرام بارها و بارها آیه 36 سوره توبه را برایمان تکرار کردند که می گوید: «اربعه منها حرم…
؛ چهار ماه از دوازده ماه دارای حرمت بیشتری است که ما آنها را ماه حرام قرار داده‌ایم.»تفسیر این آیه را به خوردمان دادند و گفتند مفسران به کراهت جنگ و قتال در ماه‌های حرام اشاره کرده‌اند. این آیه را برایمان تفسیر کردند و گفتند مرحوم طبرسی صاحب تفسیر «مجمع البیان» می‌نویسد: «معنای حرم در آیه این است که خداوند انجام حرام را در این ماه‌ها، گناه عظیم‌تری معرفی کرده است و عرب قبل از اسلام نیز حرمت و جایگاه ویژه‌ای برای این ایام قائل بودند به گونه‌ای که اگر یکی از آنان قاتل پدر خویش را دراین ایام می‌یافت به او حمله نمی‌کرد و همانا خداوند برخی از این ماه‌ها را دارای حرمت و جایگاه بیشتری معرفی کرده است، به دلیل علم خداوند است به مصلحتی در جلوگیری از ظلم در این ماه‌ها به خاطر عظمت و منزلت آنها می‌باشد»
در کتابهای فقهی شان و در ماده 299 قانون مجازات اسلامی شان ذکر شده که در ماه‌های حرام، دیه از هر نوع که باشد، یک سوم اضافه می شود.
این مطالبی ست که حکومت جمهوری اسلامی ایران سال ها علاوه بر کتاب ها، در رسانه های خود نیز تکرار کرد؛ اما امروز مردم بی گناهی که به آنان باورانده شده بود محرم ماه حرام است و در ماه حرام، امنیت جانی دارند زخمی و کشته شدند؛ مردمی که قرار بود مطابق هر سال به عزاداری بپردازند و اعتراض خود را نسبت به ظلم و خشونت حکومت شان تنها با سردادن شعار بیان کنند، مظلومانه به خاک و خون کشیده شدند.
سی سال در بوق و کرنا کردند که سیاست ما عین دیانت ماست. سی سال در ایام محرم بر منبرهاشان تکیه زدند و گفتند هدف امام حسین از قیام عاشورا، هدفی سیاسی بود؛ آنگاه امسال که مبارزات مردم لرزه بر اندامشان افکنده است باز بر منبرهاشان تکیه زدند و این بار سخنانی متفاوت از سی سال پیش، بر زبان هاشان راندند و گفتند مردم عزاداری محرم را سیاسی نکنند. هموطنان من که سی سال متین و صبور، استقامت کردند و بر ظلم هایی که از سوی حکومت بر آنان رفت، با دیده اغماض نگریستند، امروز تحملشان سر آمده و تاب سرکوب و مکر و حیله را ندارند. آنان عاشورای سیاسی حسین را امروز تکرار کردند و باز در ماه حرام کشتار مسلمانان به دست مسلمان نمایان تکرار شد.
من هم صدا با برادران و خواهران مبارز و آزاده خود فریاد می زنم: سرنگون باد رژیم حرامی که در ماه حرام خود، خون ریخت.
در عکس های بالا جنایات امروز حکومت ایران را مشاهده می کنید؛ عاشورای خونین امروز
0 responses to "iran-teheran27/12/2009"